وقتی که مریض شدم

امروز شنبه است ٢٨ خرداد ٣ روزه که مریض شدم تب دارم دوبار با مامانی و بابایی رفتم دکتر یه بار پیش دکتر عمومی چون پنج شنبه همه جا تعطیل بودمیگن تولد علی بود من نمی دونم علی کیه! اما مامانی می گه امام اوله  هر وقت هم می خورم زمین مامانی می گه یا علی خلاصه به قول مامانی اجبارا رفتیم عمومی دکتر کلی اذیتم کرد با اون گوشیش قلبمو چک کرد بعدشم بااون چکشش گوشمو و آخر سر با اون چوب بستنی دهانمو منم مرتب گریه کردم و داد زدم  چسبیده بودم توی بغل بابایی فکر کنم مامانی خودش از آقای دکتر می ترسه که موقع دکتر رفتن منو بغل نمی کنه و منو می ده به بابایی و رو.بروم می ایسته خلاصه آقای دکتر عمومی گفت گلوش عفونت داره و باید آمپول بزنه اونم دوتامامانی وبابایی راضی به آمپول نبودن آخه دکتر خودم رفته بود مسافرت ولی چون تبم ٣٩ بود بعد از کلی این پا و اون پا کردن و مشورت منو برای آمپول بردن بخش تزریقات        

 مامانی از ترس در رفت اما بابایی منو محکم گرفت و دوتا آمپول بهم زدن اینقدر جیغ زدم که مامانی بدو بدو اومد و منو بغل کرد کلی ناز اومدم مامانی منو برد پشت ویترین مغازه عروسک فروشی و اونا رو بهم نشون داد یادم رفت آمپول زده بودم   

بعدش رفتیم خونه ی مادربزرگ زینت  بابایی کار داشت رفت ولی من اینقدر مامانی رو اذیت کردم که کیفش رو برداشت و خداحافظی کرد و منو برد توی خیابون یه موتور سیکلت دیدم و داد زدم هام هام هام و خودموکشیدم طرفش مامانی به اجبار منو سوار اون موتور کرد آخه هیچکس نبودخیلی کیف کردم کلی برا خودم ژست گرفتم   و اینقدر روش نشستم و بلند نشدم تا اقای موتور اومد مامانی عذرخواهی کرد و منو به زور بلند کرد

جمعه حالم بهتر شد رفتیم خونه ی مامان جون فاطمه بعدشم رفتیم خونه ی دائی حسین آخه سه هفته دیگه عروسیشه مامانی می خواست کمک بده وسایلهاشونو بچینن اما من یه ذره هم از بغل مامانی پایین نیومدم تازه یه بارم که اومدم سرمو زدم به کاشی آشپزخونه و مامانی کلی خودشو زد که سر پسرم شکاف خورد البته فکر می کرد سرم شکاف خورده هیچیم نشد

دیشب دوباره تب اومد سراغم مامانی دستپاچه شده بود هروقت مریض می شم مامانی خودش بدتر از من می شه اما بابایی گفت برو آب بیار پاشو بذاریم تو آب مامانی هم یه ظرف آورد پر از آب پامو گذاشت توش ساعت ٢ نیمه شب کلی آب آب گفتم و بازی کردم تا خنک شدم      

امروز ساعت یک رفتیم مطب دکتر  خودم آقای دکترفتح پور اونم کلی منو اذیت کرد کار همون گوشی و همون چکش و همون چوب بستنی رو تکرار کرد دوباره کلی سر و صدا دادم اما آقای دکتر گفت حال عمومیم خوبه گلوم هم عفونت نداره و الکی آمپول زدم بعدشم گفت شاید بیماری ویروسی باشه تا سه روز همن شربت تلخی که به زور میوه شیرینش کردن بدین اگه تب قطع نشد دوباره بیاین خوشحال شدم که از آمپول خبری نیست اومدم خونه یه کم غذا خوردم تا دل مامانی رو بدست بیارم

بعدشم بابایی دستمو گرفت و توی اتاق به قول خودشون تاتی تاتی کردم و راه رفتم یه دستم تو دست بابا بود و دست دیگه هم آزاد مامانی کلی خوشحال بود که یه دستی راه می رم آخه تا حالا باکمک دوتا دستم که می گرفتن راه می رفتم ولی حالا یه کم مستقل شدم آخه دارم مرد می شم دیگه                    

تازه بعدشم بابایی می خواست نماز بخونه برای منم یه جانماز انداخت با یه مهر منم کنارش نشستم  و هی خوابیدم به شکم و صورتم رو یه وری گذاشتم روی مهر و گفتم اتا اتا (الله الله)